Annibale richiamato in Africa

Testo

Anno decimo quarto postquam Hannibal in Italiam venerat, Scipio consul est factus. Cum multa bene in Hispania egisset, senatui visum est eum in Africam contra Carthaginem ipsam mittere. Nam in eo viro divina quaedam virtus esse existimabatur, adeo ut ille putaretur etiam cum numinibus habere sermonem. Is in Africa castra Poenorum cepisse fertur cum quattuor milibus militum et undecim milia occidisse. Postea Syphacem, Numidiae regem, qui se Afris coniunxerat, cepit et cum nobilissimis Numidis Romam deportari iussit. Qua re audita, omnis fere Italia Hannibalem deseruisse traditur et pacem cum Romanis coniunxisse. Ipse Hannibal a Carthaginiensium senatu redire in patriam iubetur, quam Scipio vastabat. Italiam, quam per tot annos victor obtinuerat, dicitur fremens et lacrimans reliquisse.

Traduzione

Nel quattordicesimo anno dalla venuta di Annibale in Italia, fu eletto console Scipione. Poiché aveva fatto bene molte cose in Spagna, al senato sembrò opportuno mandarlo in Africa contro la stessa Cartagine. Infatti si credeva che in quell’uomo fosse una qualche virtù divina, al punto da ritenere che egli avesse anche un dialogo con gli dei. Si dice che avesse conquistato l’accampamento dei Punici assieme a quattromila soldati e ne uccidesse undicimila. In seguito prese Siface, re della Numidia, che si era alleato con gli africani, ed ordinò di deportarlo a Roma con i Numidi più nobili. Si racconta che, udita questa cosa, quasi tutta l’Italia abbandonasse Annibale e stringesse la pace con i Romani. Lo stesso Annibale fu costretto dal senato dei Cartaginesi a tornare in patria, che Scipione stava devastando. Si dice che lasciasse l’Italia, che per tanti anni aveva occupato da vincitore, lamentandosi e piangendo.