Distruzione di Cartagine

Testo

Lamdiu senatus, suadente Catone, statuerat Carthaginem delendam esse. Igitur tertium bellum contra Poenos susceptum est et in Africam Cneus Scipio missus est. Ille Carthaginiensibus imperavit ut, si salvi esse vellent ex urbe egrederentur sedemque suam in alio loco constituerent. Attamen illi putabant bellum extremum gerendum esse potius quam patria reliquere. Cum vero neque arma neque naves haberent tecta domosque resciderunt ad novam classem aedificandam; aurum et argentum confiandum fuit ut arma fabricarent. Tandem Carthago a Scipione vi expugnata est. Narrant Scipionem, cum urbem deleturus esset ut senatus mandatis obtemperaret, diu flevisse, miseram sortem tam clarae urbis considerantem.

 Traduzione

Già da tempo il Senato, che Catone esortava, aveva deciso che Cartagine doveva essere distrutta. Di conseguenza venne intrapresa una terza guerra contro i Punici e venne mandato in Africa Gneo Scipione. Egli ordinò ai Cartaginesi che, se volevano salvarsi, uscissero dalla città e stabilissero la loro sede in altro luogo. Però quelli ritenevano doversi fare una guerra finale piuttosto che lasciare la patria. Poiché in realtà non avevano nè armi nè navi, squarciarono i tetti e le case per costruire una nuova flotta; si raccolse oro ed argento per fabbricare armi. Infine Cartagine fu espugnata da Scipione con la forza. Si racconta che Scipione quando stava per distruggere la città per obbedire agli ordini del Senato, piangesse a lungo, meditando sulla misera sorte di una città tanto illustre.