Meglio usare le maniere forti

Testo

Homo quidam, qui miseram vitam in paupertate degebat cum ei tenuissimae opes essent, ligneam statuam dei habebat, cui quotidie supplicabat ut sibi benefaceret. Preces tamen nulli beneficio ei erant. Tandem, surdo deo iratus, statuam cruribus abripuit et in pavimentum proiecit. Tum, colliso et confracto capite, aurum effluere coepit quam plurimum, quod magnae admirationi homini fuit. Dum aurum manibus colligit, sic deo maledicit: «Perversus es et, sicut (come) mihi videris, ingratus erga eos qui tibi confidunt. Nam, dum (finché) tibi supplicavi et te colui, nihil mihi subvenisti; cum autem tibi suscensui et effigiem tuam fregi, mihi favisti et multis donis me compensavisti». Fabula ostendit nihil nobis prodesse si pravo homini blandiemur sed multo maiori beneficio nobis esse si ei irascemur et eum verberabimus.

Traduzione

Un tale, che conduceva in povertà una vita misera perché aveva risorse molto modeste, aveva una statua di legno di un dio, al quale ogni giorno rivolgeva suppliche perché gli facesse del bene. Tuttavia le preghiere  non gli erano di nessun beneficio. Finalmente, arrabbiato con il sordo dio, strappò la statua dai sostegni e la scagliò sul pavimento. Solo allora, dalla testa colpita e rotta,cominciò ad uscire oro quanto più possibile, cosa che fu di grande sorpresa per l’uomo. Mentre raccoglie l’oro con le mani, così maledice il dio: “Tu sei malvagio e, come sembra a me, ingrato verso quelli che confidano in te. Infatti finché ti ho supplicato e ti ho onorato non mi hai soccorso in nulla; quando poi mi sono arrabbiato con te ed ho fracassato la tua statua, mi hai aiutato e mi hai compensato con molti doni”. La favola mostra che a nulla giova se aduliamo un uomo malvagio, ma otteniamo un beneficio molto più grande se ci adiriamo con lui e lo maltrattiamo.