Peripezie di Annibale esule

Perseus, Macedonum rex, cum Philippi patris imperio successisset, omnes gentes adversus Romanos in societatem belli sollicitabat. Interim Prusiae, Bithyniae regi, ab Hannibale, qui ad eum profugerat, persuasum est ut Eumeni, Ponti regi, bellum inferret. Nam cum a Romanis Antiocho, inter ceteras condiciones pacis, imperatum esset ut Hannibalem dederet, hic, a rege admonitus, fugerat et Cretam se contulerat. Ibi, cum quietam vitam degeret, sensit a Cretensibus sibi invidèri et insidias parari propter nimias divitias. Tunc huiusmodi ratione suis rebus consuluit. Amphoras plumbo repletas in templo Dianae deposuit, quasi (come se) fortunas suas deae custodiendas committeret, postea ad Prusiam contendit, auro suo statuis quas secum portabat infuso, ne conspectae divitiae vitae suae periculo essent. Dein, cum Prusias bello ab Eumene victus esset, Romani utrumque regem in pacem coegerunt et legatos miserunt qui Hannibalem deposcerent. At ille, fortunae suae diffisus, venenum sumpsit et legationem morte praevenit.

Traduzione

Perseo, re dei Macedoni, dopo essere succeduto nel comando al padre Filippo, incitava tutti i popoli ad una alleanza di guerra contro i Romani. Nel frattempo Prusia, re di Bitinia venne persuaso da Annibale, che si era rifugiato presso di lui, a portare guerra ad Eumeno, re del Ponto. Infatti poiché i Romani, fra le altre condizioni di pace, avevano ordinato ad Antioco di consegnare Annibale, questi, avvertito dal re, era fuggito e si era rifugiato a Creta. E qui, mentre conduceva una vita tranquilla, capì che i Cretesi lo vedevano di mal occhio e preparavano agguati per le eccessive ricchezze. Allora si prese cura delle sue cose con questa strategia. Pose al sicuro nel tempio di Diana delle anfore piene di piombo, come se lasciare in custodia alla dea le sue ricchezze, poi si recò da Prusia, con il suo oro fuso nelle statue che portava con se, perché se scoperte le ricchezze non fossero un pericolo per la sua vita. In seguito, poiché Prusia era stato sconfitto da Eumeno I Romani costrinsero alla pace ambedue i re ed inviarono ambasciatori che pretendessero Annibale. Ma lui, disperando della sua sorte, prese un veleno e anticipò con la morte l’ambasceria.