Benefattori dell’umanità

Plurima beneficia deorum erga homines in veterrimis fabulis legere possumus. Talia sunt exempla Cereris et Promethei: beneficentissimi enim et benevolentissimi erga humanum genus fuerunt. Nam a priscis mortalibus vita similior feris quam hominibus agebatur, cum agriculturae ignari essent et in silvis more ferarum errarent ut cibum ex arbustis quaererent. Ut vita hominum minus aspera et tolerabilior redderetur, Ceres, dea frugum, mortalibus rationem (la pratica) agriculturae et usum frumenti ostendit. Nec minor fuit Promethei benevolentia. Nam, cum ignis usus priscis hominibus ignotus esset, cibaria insuaviora comedebant neque ullum effugium contra acerrima hiemis frigora aut contra terrificentissimam tempestatum vim habebant. Quare Prometheus, ut vitae genus minus asperum magisque idoneum humanae infirmitati redderet, in caelum ascendit et inde ignem fraude subduxit et humano generi donavit.

Traduzione

Negli antichi miti possiamo leggere di moltissimi favori degli dei verso gli uomini. Tali sono gli esempi di Cerere e di Prometeo: infatti furono generosi e benevoli al massimo verso il genere umano. Certo la vita veniva trascorsa dai primi mortali più simile alle fiere che agli uomini, poiché non conoscevano l’agricoltura ed erravano nelle selve come animali selvatici per cercare cibo dai cespugli. Per rendere la vita degli uomini meno dura e più tollerabile, Cerere, dea delle messi, mostrò ai mortali la pratica dell’agricoltura e l’uso del frumento. Nè minore fu il favore di Prometeo. Infatti, poiché l’uso del fuoco  era ignoto ai primi uomini, mangiavano cibi più sgradevoli e non avevano alcun rimedio contro i freddi pungenti dell’inverno o contro la violenza della terribile tempesta. Per cui Prometeo, per rendere il tenore di vita meno aspro e più idoneo alla debolezza umana, salì in cielo e con la frode rubò il fuoco e lo donò al genere umano.