La guerra tarantina

TESTO

Postquam Samnites devicti et subacti sunt, nullus hostis fuit in Italia, qui Romanos bello fatigaverit. Eodem fere tempore Tarentinis, in Magna Graecia incolentibus, bellum indictum est, quia legatis Romanorum iniuriam fecerant. Illi a Pyrrho, Epiri rege, auxilium poposcerunt; qui mox in Italiam cum exercitu suo venit et consulem Levinum vicit elephantorum auxilio, quos prius in nullo proelio Romani viderant. Postea tamen, cum a Curio Dentato victus esset, legatos Romam misit, qui de pace agerent (trattassero). Cum haec data non esset, Pyrrhus de victoria desperavit neque quicquam infesti (di ostile) contra Romanos egit, sed in regnum suum revertit, in quo decessit, cum ictus esset lapide dum urbem quandam obsidet.

TRADUZIONE

Dopo che i sanniti vennero sconfitti e sottomessi, nessun nemico ci fu in Italia, che stancasse i romani in guerra. Quasi nello stesso tempo fu proclamata guerra ai tarantini, che abitavano in Magna Grecia, perché avevano recato offesa ai luogotenenti dei romani. Quelli chiesero aiuto a Pirro, re dell’Epiro. Quello subito venne in Italia con il suo esercito e vinse il console Levino con l’aiuto degli elefenti, che i romani non avevano visto prima in nessun combattimento. Dopo tuttavia, essendo stato vinto da Curio Dentato, mandò a Roma ambasciatori per discutere della pace. Non essendo stata data questa, Pirro disperò della vittoria e non fece qualcosa di ostile contro i romani, ma ritornò nel suo regno nel quale morì, essendo stato colpito da una pietra mentre stava assediando una città.