Testo Cum principatum commutant, nihil praeter dominum mutant pauperes. Quam vera sit haec sententia brevis fabella, quam Phaedrus scripsit, docet. Timidus senex pascebat asellum suum in prato, cum repente hostes magno cum clamore supervenerunt. Hoc tumultu perterritus, dominus rogabat ut secum fugeret cum in manus hostium ambo casuri essent. Non tamen precibus domini obtemperavit asinus, […]
Autore: bigticket
I giovani vanno guidati
Pueri regendi sunt hominibus prudentissimis et probis, quia illi interdum ignorant quid faciendum aut fugiendum aut omittendum sit. At saepe pueri, cum (benché) eis sequenda sint praecepta et consilia seniorum et parentum, aures libenter praebent hominibus improbis et fallacibus. Nam saepe in puerili aetate inest Studium novarum rerum et insuetarum viarum. Hoc Studium quodammodo naturae […]
Il tesoro nel campo
Agricola quidam, cum iam moriturus esset, ad se arcessivit filios suos eisque dixit: “Mors avidis manibus me ereptura est et ego de hac vita discessurus. Nihil vobis in hereditatem relicturus sum, praeter agellum, quem ego assidue per multos annos colui. In hoc sepultus iacet thesaurus magnae pecuniae, sed ubi iaceat vobis dicere nescio. Vobis totus […]
Ritratto di Giulio Cesare
Testo Fuisse traditur excelsa statura, colore candido, teretibus membris, ore paulo pleniore, nigris vegetisque oculis, valitudine prospera, nisi quod tempore extremo repente animo linqui atque etiam per somnum exterreri solebat. 2 Circa corporis curam morosior, non solum tondebatur diligenter ac radebatur, sed etiam vellebatur; calvitii vero deformitatem iniquissime ferret. Ideoque et deficientem capillum revocare a […]
Ritratto di Domiziano
Testo Statura fuit procera, vultu modesto ruborisque pleno, grandibus oculis, verum acie hebetiore; praeterea pulcher ac decens, maxime in iuventa, et quidem toto corpore, exceptis pedibus, quorum digitos restrictiores habebat; postea calvitio quoque deformis et obesitate ventris et crurum gracilitate, quae tamen ei valitudine longa remacruerant. Traduzione Domiziano era d’alta statura, con un volto modesto […]
Il testamento di Trimalchione
Testo “Amici”, – inquit Trimalchio – et servi homines sunt et aeque unum lactem biberunt. Mei servi cito aquam liberam gustabunt: ad summam, omnes illos in testamento meo manumitto. Philargyro etiam fundum lego, Carioni quoque insulam et vicesimam et lectum stratum. Nam Fortunatam meam heredem facio et commendo illam omnibus amicis meis. Et haec ideo […]
L’orgoglio di essere cittadino romano
Testo Homines tenues, obscuro loco nati, navigant, adeunt ad ea loca quae numquam antea viderunt, ubi neque noti esse iis quo venerunt, neque semper cum cognitoribus esse possunt. Hac una tamen fiducia civitatis non modo apud nostros magistratus, qui et legum et existimationis periculo continentur, neque apud civis solum Romanos, qui et sermonis et iuris […]
Cicerone torna a frequentare vecchi amici – i libri (bleah!!!)
Testo Scito enim me, posteaquam in urbem venerim, redisse cum veteribus amicis, id est cum libris nostris, in gratiam; etsi non idcirco eorum usum dimiseram, quod iis suscenserem, sed quod eorum me suppudebat; videbar enim mihi, cum me in res turbulentissimas infidelissimis sociis demisissem, praeceptis illorum non satis paruisse. Ignoscunt mihi, revocant in consuetudinem pristinam […]
Lodi della patria
Testo Nihil est patria pulchrius, nihil optabilius, nihil iucundius: urbem igitur ubi maiores nostri domicilium collocaverunt, ubi est domus avita, ubi et parentes et amici et sodales vitam vivunt, carissimam habemus atque summo amore diligimus. Sunt (esistere) quidem multae urbes clariores atque opulentiores, at omnibus patriam anteponimus. Non aliter optimi filii patrem et matrem diligunt, […]
Cicerone un politico troppo agitato
Testo Cicero inter Catilinas, Clodios iactatus Pompeiosque et Crassos, partim manifestos inimicos, partim dubios amicos, dum fluctuatur cum re publica et illam pessum euntem tenet, novissime abductus, nec secundis rebus quietus nec adversarum patiens, quotiens illum ipsum consulatum suum non sine causa sed sine fine laudatum detestatur! Quam flebiles voces exprimit in quadam ad Atticum […]