TESTO In vita rustica Manius Curius, cum de Sabinis, de Samnitibus, de Pyrrho triumphasset, consumpsit extremum tempus aetatis. Cuius ego villam contemplans – abest enim non longe a me – admirari satis non possum vel hominis illius continentiam vel temporum disciplinam. Cum ei, ad focum sedenti, magnum auri pondus Samnites attulissent, repudiati sunt. Non enim […]
Categoria: Quarto Anno
Una brutta sorpresa per gli Sciiti
TESTO Scythae, cum annis octo a coniugibus ob bellum afuissent, ubi domum reverterunt, servile bellum suscipere debuerunt. Nam coniuges eorum, longa exspectatione virorum fessae, ratae eos in bellis periisse, servis ad custodiam pecoris relictis nupserunt, qui dominos, post victoriam reversos, armis velut advenas prohibere conati sunt. Tunc Scythae, memores non cum hostibus sed cum servis […]
Ritratto del sapiente secondo Epicuro
Sic ab Epicuro sapiens semper beatus inducitur: finitas habet cupiditates, neglegit mortem, de diis immortalibus sine ullo metu vera sentit, non dubitat (esita), si ita melius sit, migrare de vita. His rebus instructus, semper est in voluptate. Nam et praeterita grate meminit et praesentibus ita potitur, ut animadvertat quanta sint, ea quamque iucunda, neque pendet […]
Ritratto di Giulio Cesare
Testo Fuisse traditur excelsa statura, colore candido, teretibus membris, ore paulo pleniore, nigris vegetisque oculis, valitudine prospera, nisi quod tempore extremo repente animo linqui atque etiam per somnum exterreri solebat. 2 Circa corporis curam morosior, non solum tondebatur diligenter ac radebatur, sed etiam vellebatur; calvitii vero deformitatem iniquissime ferret. Ideoque et deficientem capillum revocare a […]
Ritratto di Domiziano
Testo Statura fuit procera, vultu modesto ruborisque pleno, grandibus oculis, verum acie hebetiore; praeterea pulcher ac decens, maxime in iuventa, et quidem toto corpore, exceptis pedibus, quorum digitos restrictiores habebat; postea calvitio quoque deformis et obesitate ventris et crurum gracilitate, quae tamen ei valitudine longa remacruerant. Traduzione Domiziano era d’alta statura, con un volto modesto […]
Il testamento di Trimalchione
Testo “Amici”, – inquit Trimalchio – et servi homines sunt et aeque unum lactem biberunt. Mei servi cito aquam liberam gustabunt: ad summam, omnes illos in testamento meo manumitto. Philargyro etiam fundum lego, Carioni quoque insulam et vicesimam et lectum stratum. Nam Fortunatam meam heredem facio et commendo illam omnibus amicis meis. Et haec ideo […]
L’orgoglio di essere cittadino romano
Testo Homines tenues, obscuro loco nati, navigant, adeunt ad ea loca quae numquam antea viderunt, ubi neque noti esse iis quo venerunt, neque semper cum cognitoribus esse possunt. Hac una tamen fiducia civitatis non modo apud nostros magistratus, qui et legum et existimationis periculo continentur, neque apud civis solum Romanos, qui et sermonis et iuris […]
Cicerone torna a frequentare vecchi amici – i libri (bleah!!!)
Testo Scito enim me, posteaquam in urbem venerim, redisse cum veteribus amicis, id est cum libris nostris, in gratiam; etsi non idcirco eorum usum dimiseram, quod iis suscenserem, sed quod eorum me suppudebat; videbar enim mihi, cum me in res turbulentissimas infidelissimis sociis demisissem, praeceptis illorum non satis paruisse. Ignoscunt mihi, revocant in consuetudinem pristinam […]
Lodi della patria
Testo Nihil est patria pulchrius, nihil optabilius, nihil iucundius: urbem igitur ubi maiores nostri domicilium collocaverunt, ubi est domus avita, ubi et parentes et amici et sodales vitam vivunt, carissimam habemus atque summo amore diligimus. Sunt (esistere) quidem multae urbes clariores atque opulentiores, at omnibus patriam anteponimus. Non aliter optimi filii patrem et matrem diligunt, […]
Cicerone un politico troppo agitato
Testo Cicero inter Catilinas, Clodios iactatus Pompeiosque et Crassos, partim manifestos inimicos, partim dubios amicos, dum fluctuatur cum re publica et illam pessum euntem tenet, novissime abductus, nec secundis rebus quietus nec adversarum patiens, quotiens illum ipsum consulatum suum non sine causa sed sine fine laudatum detestatur! Quam flebiles voces exprimit in quadam ad Atticum […]